Ես աշխարհի մեջ երազն եմ սիրել –
Քո շուշան հոգին, քո հոգին քնքուշ,
Եվ չեմ տենչացել երբեք քեզ տիրել –
Քո շուշան հոգին, քո հոգին քնքուշ:
Աղբյուրի նման արցունք եմ ցողում`
Քո ճամփու վրա վարդեր վառելով,
Անձնազոհ մոր պես սրտագին դողում`
Քո բախտի համար լուռ այրվելով:
Երբ գիշեր կուգա, դու կըմտնիս քուն,
Քո շեմքն է, քուրի՛կ, իմ բարձը քնքուշ,
Իմ սուրբ երազն է – շքե՛ղ, շողշողո՛ւն,
Աչերդ` պայծա՛ռ, աչերդ` անո՛ւշ:
1909